📚《غزلستان 》سروده های علی معصومی 📚

درخت بلوط

درخت بلوط افتاد سر شانه ی ماهور بلوطی آرام چنان ژاله که در حال سقوطی نوشید کمی شبنم و خندید بشوقی چرخید سرشانه به منوال و منوطی لغزید به گودل ترک خورده ی خاکی کوشید به تغییر و فرآیند هبوطی روئید ولی سبزتر از شاخه پیرش برگید ولی نرم تر از ساق سبوطی رقصید به هنگام سحر همنفس باد بالید ولی در گرو شرط و شروطی نالید به هر شاخه آن نغمه ساری کوچید سر شانه آن قمری و طوطی زیباست کنون در گذر عاقل و مستی خوبست هم او در نظر زاهد و لوطی دیریست به لطفش همه همسایه اویند

ادامه مطلب

گران کردند

گران کردند گردش روزگار را گران کردند هر زمستان بهار را گران کردند باری از شانه بر نمی دارند روی هر شانه بار را گران کردند نه صدم ثروت جهان از ماست! سهم پروردگار را گران کردند برج و بارو به آسمان بردند زندگی توی غار را گران کردند به سواره بلیط خوش بختی به پیاده قطار را گران کردند دست در جیب مردمان بردند اندک اندک فشار را گران کردند کاسه لیسان شهر بدبختی محتوای تغار را گران کردند سیب سرخی به سوز سرما گفت دانه دانه انار را گران کردند سایساری به پا نشد اما شاخ

ادامه مطلب

نداری؟

نداری یک شهر بی تابم خبر داری؟ نداری صد چشم بی خوابم نظر داری؟ نداری در خاطر نازک تر از برگ بهارت یادی از این بی بار و بر داری؟ نداری شب پرسه هایم نذر مهتاب نگاهت اما تو در خوابم گذر داری؟ نداری دلواپسی دارم فقط در اشتیاقت آیا تو هم یک مختصر داری؟ نداری تلواسه های دوری و چشم انتظاری دود دل و خون جگر داری؟ نداری افتاده در دامت هزاران جان عاشق آنسوی این یال و کمر... داری؟ نداری پیداست از حال و هوای رقص شالت اندیشه هایی توی سر داری، نداری؟ از کوزه های شهد

ادامه مطلب

بوق ممتد

بوق ممتد مهیا کن از شوکران جرعه ای که در جان خود شعله ها سر کشم نشد قسمتم ساحلی از تنت که در صخره ها موج در بر کشم از این پس به طغیان من خنده کن که سر در گریبان خود برده ام پر از انجمادم، ترک خورده ام به تصویر بی جان من خنده کن مه آلوده ام در غبار سکوت تراویده در نم نم خویشتن چنان جنگل گم شده در مه ام چنان قله در ازدحام سقوط پر از بغض سرد فرو خورده ام پر از زخم هایی که...نشمرده ام دلاشوب دل های افسرده ام نه، شاید درون خودم مرده ام هبوتی به شرابه های خودم

ادامه مطلب

وبلاگ های پیشنهادی